“Petr Skácel orada şair Jan Skácel'in kardeşi olan orada öğretti. Ona başyapıtımı gösterdim, onları aldı ve” Perşembe günü hadi “kelimeleriyle sepete attı.
Bir buçuk yıl içinde, öğretmen sanatın ne olduğu konusunda fikrini değiştirdi ve diğer eserleri körü körüne yeniden çizmenin yeterli olmadığına ikna etti. Hazırlık sayesinde, Brno'daki Husova Caddesi'ndeki Ortaokul Sanat Okulu'nun kabullerini yönetti ve on yıl sonra ressam ve grafik sanatçısı Antonín Strnadel tarafından kabul edildiği Prag'daki Sanat, Mimarlık ve Tasarım Akademisi'ni başarıyla tamamladı. Orada kariyerinin geri kalanında ona eşlik eden bilimsel illüstrasyon alanıyla tanıştı.
Kemiklerin, hayvanların, bitkilerin veya kayaların kesin detaylarının çizimi için 78 yaşındaki illüstratöre, popüler-naughty Publishing House Artia ile çalışan o zamanki sınıf arkadaşı verildi. Dvorský bazen ona yardım etti, ancak ancak çalışmalarının tamamlanmasından sonra bağımsız yaşam emirlerini aldı. Ona Prag'daki Ulusal Müze'den Arkeoloji Tarihi Uzmanı Karel Sklenář tarafından kitaba katılma fırsatı verildi.
“Gergindim çünkü Zdeněk Burian o zamanlar resmedildi. Ama o yaşlıydı, bu yüzden başka birini arıyorlardı. Neden sorulduğumda, çok daha iyi bilinen illüstratörler olduğunda bir gülümseme aldım ve kimsenin istemediğini cevapladım.
Sonunda teklifi aldı, ancak kafasında tamamen farklı bir şekilde gitmesi gerektiği açık bir planı vardı. Dvorský, “Okuyucunun tarih öncesi zamanlarda neye benzediğine bakmasını istemedim. Aksine, arkeologların çalışmalarına odaklandım. Ön plandaki ana neden genellikle mikroskop altındaki tohumlar veya fosiller gibi bir bulgu ve mamutların sadece bir ipucu idi.” Ve bilim adamları bu yaklaşımdan memnun olmasına rağmen, Burian'ın tarzının halk için daha çekici kaldığını belirtiyor.
Ancak başarıları yine de kutladı. İllüstrasyonlarından bazıları hala diğer yayınların yazarları tarafından, örneğin, Jan Beneš'in adamından hominidlerin portreleri tarafından kullanılmaktadır.
Burnu içeri doğru çevirdiğinde
Kariyeri boyunca başka birçok bilimsel disiplinle karşılaştı, ancak en çok kalbine büyüyen tarih öncesi oldu. “Bir kuş boyadığımda, zar zor resmeddim ve isminin ne olduğunu unuttum. Sadece bir zanaattı, ama tarih öncesi çok şey bildiğimi söylemeye cesaret ettiğim bir hobi haline geldi.”
Bu, her zaman olayların ve alanın gelişiminin merkezinde bulunan en son arkeolojik bulgular ve bilgilerle çalışmasıydı. Tüm kariyerine eşlik eden Jan Jelínek, Jan Beneš ve Jiří Svoboda gibi önemli antropologlar ve arkeologlar tarafından işbirliği yaptı. Břeclav bölgesindeki Pavlov'daki Archeopark'ın kurulmasında bilgisinden yararlandı.
Ancak, diğer disiplinler de bununla ilgileniyordu. “Onlar esas olarak insanlar ve coşkularıydı. Sanatçılara benziyorlar” diyor Dvorský. Ayrıca doktorları da sevdi. İyi bilinen cerrahlarından biri, çizmesi gereken burun anatomisini ayrıntılı olarak anlamak için operasyonu izlemeye zorladı. “Burun nasıl ortaya çıktığını görmek hoş bir şey yok.
Geçen yıl Brno City Ödülü'nü ömür boyu çalışması ve sanata katkısı nedeniyle kazandı. Nedenini bilmese de, öğretim faaliyetinin sanatsal değil, en büyük payı olduğuna inandığına inanıyor. Devrimden sonra kendini Husova Caddesi'ndeki eski lisesinde buldu ve Çek Cumhuriyeti'nde bilimsel bir illüstrasyonun kurulmasını başlatan ilk kişi oldu. Böylece diğer okullara kapı açtı.
“Ancak, genel olarak sanat öğrenmeye çalıştım, özellikle sanatsal vizyon. Teknoloji gelişti ve birkaç yıl önce öğrendiklerim uzun zaman önce ödemedi. Öğrencileri ezmek sadece klasik bilimsel resimler tarafından etkili olmayacaktı, ama hepsi yine de iş bulamazdı” diyor.
Yurt üzerinde yat ve Sartra'yı okuyun
Sanattaki teknolojik değişim olumsuz algılamıyor ve dürüst el işçiliğinin asla alıcılarını kaybetmeyeceğine inanıyor. “Orijinal çizim ve baskı arasındaki fark hala. Sadece farklı bir değeri var. Bu güne kadar, 19. yüzyıldan kalma litografik taştan gelen baskılar hala çok iyi. Bu yüzden hala geleneksel işleri takdir edecek insanlar olacağını düşünüyorum.”
Pedagojik yıllardan daha fazla sevgi ile, kendisi bir öğrenci olarak olduğu zamanı hatırlıyor. En sevdiği etkinlikler arasında profesör, animasyon filmlerinin yaratıcısı ve illüstratör Jiří Trnka'yı koleje katıldıktan sonra tanımak yer alıyor. “Bize kırsaldan erkek ve erkekleri sevdiği ilk şeylerden biri olarak söyledi çünkü kanepede yatan ve Sartra'yı okumak için entelektüeller değil, işe güzel bir erişime sahipler.
Bu nedenle değişmesi gerekeceğinden korkuyordu, ama sonunda Trnka'yı hayatında çok etkileyen hoş ve insan bir adam olarak hatırladı. “Lesser kasabada güzel bir imparatorluk evi vardı. Sınıf arkadaşlarıyla prova okuyuculara gittik ve bazen bir bardak konyak aldık ve sanat için merak ettik. Sadece güzel, okul güzeldi ve öğretmenler için çok şanslıydım.”
Ancak bugün muhtemelen aynı parçaya gitmeyecekti. Ona göre, bu mesleğin önemi son yıllarda değişti. “Standardın üzerinde yaşadım. Önceki rejim altında devlet ne kadar kültürel olduğuyla övünmek istedi ve bu nedenle yayınevleri – özellikle çocuk – sübvanse edildi. O zamanlar editörler ücreti hiç bakmadılar, ancak ödemeye istekli oldukları kaliteyle ilgileniyorlardı.
Daha az emirleri var, genellikle karısı tarafından devralınır, çünkü artık istemiyor. “Şimdi boş zamanlarımda akademik ressam unvanına sahip olduğum zaman boyuyorum. Ama yine de hayvanların ve edebiyatın birbirine bağlı kalmasıyla kaldım. Belki de bu balina Moby Dick ve Beetle tekrar Franz Kafka'yı çeviriyor”.
Bir buçuk yıl içinde, öğretmen sanatın ne olduğu konusunda fikrini değiştirdi ve diğer eserleri körü körüne yeniden çizmenin yeterli olmadığına ikna etti. Hazırlık sayesinde, Brno'daki Husova Caddesi'ndeki Ortaokul Sanat Okulu'nun kabullerini yönetti ve on yıl sonra ressam ve grafik sanatçısı Antonín Strnadel tarafından kabul edildiği Prag'daki Sanat, Mimarlık ve Tasarım Akademisi'ni başarıyla tamamladı. Orada kariyerinin geri kalanında ona eşlik eden bilimsel illüstrasyon alanıyla tanıştı.
Kemiklerin, hayvanların, bitkilerin veya kayaların kesin detaylarının çizimi için 78 yaşındaki illüstratöre, popüler-naughty Publishing House Artia ile çalışan o zamanki sınıf arkadaşı verildi. Dvorský bazen ona yardım etti, ancak ancak çalışmalarının tamamlanmasından sonra bağımsız yaşam emirlerini aldı. Ona Prag'daki Ulusal Müze'den Arkeoloji Tarihi Uzmanı Karel Sklenář tarafından kitaba katılma fırsatı verildi.
“Gergindim çünkü Zdeněk Burian o zamanlar resmedildi. Ama o yaşlıydı, bu yüzden başka birini arıyorlardı. Neden sorulduğumda, çok daha iyi bilinen illüstratörler olduğunda bir gülümseme aldım ve kimsenin istemediğini cevapladım.
Sonunda teklifi aldı, ancak kafasında tamamen farklı bir şekilde gitmesi gerektiği açık bir planı vardı. Dvorský, “Okuyucunun tarih öncesi zamanlarda neye benzediğine bakmasını istemedim. Aksine, arkeologların çalışmalarına odaklandım. Ön plandaki ana neden genellikle mikroskop altındaki tohumlar veya fosiller gibi bir bulgu ve mamutların sadece bir ipucu idi.” Ve bilim adamları bu yaklaşımdan memnun olmasına rağmen, Burian'ın tarzının halk için daha çekici kaldığını belirtiyor.
Ancak başarıları yine de kutladı. İllüstrasyonlarından bazıları hala diğer yayınların yazarları tarafından, örneğin, Jan Beneš'in adamından hominidlerin portreleri tarafından kullanılmaktadır.
Burnu içeri doğru çevirdiğinde
Kariyeri boyunca başka birçok bilimsel disiplinle karşılaştı, ancak en çok kalbine büyüyen tarih öncesi oldu. “Bir kuş boyadığımda, zar zor resmeddim ve isminin ne olduğunu unuttum. Sadece bir zanaattı, ama tarih öncesi çok şey bildiğimi söylemeye cesaret ettiğim bir hobi haline geldi.”
Bu, her zaman olayların ve alanın gelişiminin merkezinde bulunan en son arkeolojik bulgular ve bilgilerle çalışmasıydı. Tüm kariyerine eşlik eden Jan Jelínek, Jan Beneš ve Jiří Svoboda gibi önemli antropologlar ve arkeologlar tarafından işbirliği yaptı. Břeclav bölgesindeki Pavlov'daki Archeopark'ın kurulmasında bilgisinden yararlandı.
Ancak, diğer disiplinler de bununla ilgileniyordu. “Onlar esas olarak insanlar ve coşkularıydı. Sanatçılara benziyorlar” diyor Dvorský. Ayrıca doktorları da sevdi. İyi bilinen cerrahlarından biri, çizmesi gereken burun anatomisini ayrıntılı olarak anlamak için operasyonu izlemeye zorladı. “Burun nasıl ortaya çıktığını görmek hoş bir şey yok.
Geçen yıl Brno City Ödülü'nü ömür boyu çalışması ve sanata katkısı nedeniyle kazandı. Nedenini bilmese de, öğretim faaliyetinin sanatsal değil, en büyük payı olduğuna inandığına inanıyor. Devrimden sonra kendini Husova Caddesi'ndeki eski lisesinde buldu ve Çek Cumhuriyeti'nde bilimsel bir illüstrasyonun kurulmasını başlatan ilk kişi oldu. Böylece diğer okullara kapı açtı.
“Ancak, genel olarak sanat öğrenmeye çalıştım, özellikle sanatsal vizyon. Teknoloji gelişti ve birkaç yıl önce öğrendiklerim uzun zaman önce ödemedi. Öğrencileri ezmek sadece klasik bilimsel resimler tarafından etkili olmayacaktı, ama hepsi yine de iş bulamazdı” diyor.
Yurt üzerinde yat ve Sartra'yı okuyun
Sanattaki teknolojik değişim olumsuz algılamıyor ve dürüst el işçiliğinin asla alıcılarını kaybetmeyeceğine inanıyor. “Orijinal çizim ve baskı arasındaki fark hala. Sadece farklı bir değeri var. Bu güne kadar, 19. yüzyıldan kalma litografik taştan gelen baskılar hala çok iyi. Bu yüzden hala geleneksel işleri takdir edecek insanlar olacağını düşünüyorum.”
Pedagojik yıllardan daha fazla sevgi ile, kendisi bir öğrenci olarak olduğu zamanı hatırlıyor. En sevdiği etkinlikler arasında profesör, animasyon filmlerinin yaratıcısı ve illüstratör Jiří Trnka'yı koleje katıldıktan sonra tanımak yer alıyor. “Bize kırsaldan erkek ve erkekleri sevdiği ilk şeylerden biri olarak söyledi çünkü kanepede yatan ve Sartra'yı okumak için entelektüeller değil, işe güzel bir erişime sahipler.
Bu nedenle değişmesi gerekeceğinden korkuyordu, ama sonunda Trnka'yı hayatında çok etkileyen hoş ve insan bir adam olarak hatırladı. “Lesser kasabada güzel bir imparatorluk evi vardı. Sınıf arkadaşlarıyla prova okuyuculara gittik ve bazen bir bardak konyak aldık ve sanat için merak ettik. Sadece güzel, okul güzeldi ve öğretmenler için çok şanslıydım.”
Ancak bugün muhtemelen aynı parçaya gitmeyecekti. Ona göre, bu mesleğin önemi son yıllarda değişti. “Standardın üzerinde yaşadım. Önceki rejim altında devlet ne kadar kültürel olduğuyla övünmek istedi ve bu nedenle yayınevleri – özellikle çocuk – sübvanse edildi. O zamanlar editörler ücreti hiç bakmadılar, ancak ödemeye istekli oldukları kaliteyle ilgileniyorlardı.
Daha az emirleri var, genellikle karısı tarafından devralınır, çünkü artık istemiyor. “Şimdi boş zamanlarımda akademik ressam unvanına sahip olduğum zaman boyuyorum. Ama yine de hayvanların ve edebiyatın birbirine bağlı kalmasıyla kaldım. Belki de bu balina Moby Dick ve Beetle tekrar Franz Kafka'yı çeviriyor”.