Eski adı Kopalov olan Náměstí Komenského’daki bina 1853’te inşa edildi. Daha sonra dramatik değişikliklere uğradı; önce bozulma, ama sonunda restorasyon.
Hafızası bu kadar tutku uyandırabilen Karel Kopal kimdi? 1788 yılında Vranovská barajının üzerindeki Ctidružice’de doğdu. Babası ve büyükbabası Znojmo belediye binasında yüksek resmi görevlerde bulundu, ancak genç Karel askeri kariyere başlamaya karar verdi.
Napolyon’a karşı savaşlara katıldı ve Terezín’deki öğrenci okulundan mezun oldu. Daha sonra Çek topraklarındaki tarla avcısı birimlerinde subay olarak çalıştı ve ardından Hırvatistan’a transfer edildi, ardından Steiermark ve Tirol’de görevlerde bulundu.
1848’de, Avusturya İmparatoru Ferdinand’ın kendisine Leopold Nişanı vererek tanıdığı, Verona yakınındaki büyük bir kuvvete karşı cesur bir savunmayla öne çıktı. Vicenza’da Kopal, en beklenmedik yerden bir saldırıyla düşmanı şaşırttı ve böylece tüm Radecký ordusunun muzaffer bir saldırısını başlattı.
“Ağır yaralandı, sol kolunun kesilmesi gerekti ve bir hafta sonra öldü. Znojmo tarihçisi Jiří Kacetl, Vicenza’daki zaferdeki belirleyici rolü nedeniyle anısına en yüksek onur ödülü olan Maria Theresa Askeri Nişanı ile ödüllendirildi” diye anlatıyor.
Kopal’ın arkadaşları, anıt fikrini 1848 gibi erken bir tarihte ortaya attılar; bağışçılar arasında Mareşal Radecký ve emekli İmparator Ferdinand da vardı.
“Prag’daki Eski Belediye Binası’nın doğu kanadının yeniden inşasının tasarımcısı olan Viyanalı mimar Paul Sprenger, dikilitaşın planlarını hazırladı. Dökümü için ele geçirilen Piedmont kanonlarından alınan malzemelerin kullanıldığı bronz elemanlar, Hofburg’daki Arşidük Karl heykelinin yazarı ünlü Anton Dominik Fernkorn tarafından tasarlandı ve modellendi” diye açıklıyor Kacetl. İnşaat çalışmaları iki yıl sürdü, elli ton granite ihtiyaç vardı.
Anıtın tamamen tasfiyesi talebi
Ancak monarşinin yıkılması ve cumhuriyetin kurulması Znojmo’daki siyasi ve ulusal durumu kökten değiştirdi. Askeri kahramanın anıtı, “yeni gelenler” tarafından eski rejimin bir sembolü olarak algılandı ve 1922’de belediye meclisi toplantısında tamamen yıkılmasını talep ettiler. Eski yerleşimciler öneri konusunda genel olarak sessiz kalırken, Znojmo’lu Almanlar Kopal’ın bir Çek olduğuna ve bu nedenle anıtın “Avusturya baskısının” sembolü olmadığına dikkat çekti.
Neyse ki anıt ofisi imhaya izin vermedi. Znojmo’lu tanınmış müze küratörü Anton Vrbka’nın savunuculuğu sayesinde 1923 baharında nihayet bir uzlaşmaya varıldı – yazıtlar “sadece” kesildi ve askeri nitelikler kaldırıldı, ancak dörtlünün armaları kaldırıldı. yeni cumhuriyetin ülkeleri ve lejyoner miğferinin kabartması eklendi. Çekoslovakya’nın yıldönümü hâlâ başka yerlerde kutlanmasına rağmen 28 Ekim Anıtı bu şekilde yaratıldı.
Ekim 1938’de Znojmo’nun Hitler’in Reich’ına ilhak edilmesinin ardından anıt, bu sefer tüm Çekoslovak sembolleriyle yeniden “fırçalandı”. Çekçe konuşan albayın anısı kesinlikle arzu edilen bir şey değildi ve dikilitaş isimsiz kaldı.
Sadece on üç yıl önce, orijinal yazıtların da yerleştirilmesi gerektiğinde restore edildi. Okrašlavací spolek’ten Otto Bouda, “Ancak belediye binasındaki siyasi anlaşmazlıklar nedeniyle müzeler depoda kaldı” diye hatırladı. Şehir yönetimi, Pro Znojmo grubunun temsilcisi Kacetl sayesinde yalnızca iki yıl önce anlaşmaya vardı.
Sınır dışı edilen Yahudiler anısına Brno’daki tren istasyonuna yeni bir anıt dikildi
Hafızası bu kadar tutku uyandırabilen Karel Kopal kimdi? 1788 yılında Vranovská barajının üzerindeki Ctidružice’de doğdu. Babası ve büyükbabası Znojmo belediye binasında yüksek resmi görevlerde bulundu, ancak genç Karel askeri kariyere başlamaya karar verdi.
Napolyon’a karşı savaşlara katıldı ve Terezín’deki öğrenci okulundan mezun oldu. Daha sonra Çek topraklarındaki tarla avcısı birimlerinde subay olarak çalıştı ve ardından Hırvatistan’a transfer edildi, ardından Steiermark ve Tirol’de görevlerde bulundu.
1848’de, Avusturya İmparatoru Ferdinand’ın kendisine Leopold Nişanı vererek tanıdığı, Verona yakınındaki büyük bir kuvvete karşı cesur bir savunmayla öne çıktı. Vicenza’da Kopal, en beklenmedik yerden bir saldırıyla düşmanı şaşırttı ve böylece tüm Radecký ordusunun muzaffer bir saldırısını başlattı.
“Ağır yaralandı, sol kolunun kesilmesi gerekti ve bir hafta sonra öldü. Znojmo tarihçisi Jiří Kacetl, Vicenza’daki zaferdeki belirleyici rolü nedeniyle anısına en yüksek onur ödülü olan Maria Theresa Askeri Nişanı ile ödüllendirildi” diye anlatıyor.
Kopal’ın arkadaşları, anıt fikrini 1848 gibi erken bir tarihte ortaya attılar; bağışçılar arasında Mareşal Radecký ve emekli İmparator Ferdinand da vardı.
“Prag’daki Eski Belediye Binası’nın doğu kanadının yeniden inşasının tasarımcısı olan Viyanalı mimar Paul Sprenger, dikilitaşın planlarını hazırladı. Dökümü için ele geçirilen Piedmont kanonlarından alınan malzemelerin kullanıldığı bronz elemanlar, Hofburg’daki Arşidük Karl heykelinin yazarı ünlü Anton Dominik Fernkorn tarafından tasarlandı ve modellendi” diye açıklıyor Kacetl. İnşaat çalışmaları iki yıl sürdü, elli ton granite ihtiyaç vardı.
Anıtın tamamen tasfiyesi talebi
Ancak monarşinin yıkılması ve cumhuriyetin kurulması Znojmo’daki siyasi ve ulusal durumu kökten değiştirdi. Askeri kahramanın anıtı, “yeni gelenler” tarafından eski rejimin bir sembolü olarak algılandı ve 1922’de belediye meclisi toplantısında tamamen yıkılmasını talep ettiler. Eski yerleşimciler öneri konusunda genel olarak sessiz kalırken, Znojmo’lu Almanlar Kopal’ın bir Çek olduğuna ve bu nedenle anıtın “Avusturya baskısının” sembolü olmadığına dikkat çekti.
Haftalık 5plus2 Her Cuma ücretsiz Bölgelerdeki ilginç insanlar, olaylar ve olağandışı olaylar hakkında okumalar. |
Neyse ki anıt ofisi imhaya izin vermedi. Znojmo’lu tanınmış müze küratörü Anton Vrbka’nın savunuculuğu sayesinde 1923 baharında nihayet bir uzlaşmaya varıldı – yazıtlar “sadece” kesildi ve askeri nitelikler kaldırıldı, ancak dörtlünün armaları kaldırıldı. yeni cumhuriyetin ülkeleri ve lejyoner miğferinin kabartması eklendi. Çekoslovakya’nın yıldönümü hâlâ başka yerlerde kutlanmasına rağmen 28 Ekim Anıtı bu şekilde yaratıldı.
Ekim 1938’de Znojmo’nun Hitler’in Reich’ına ilhak edilmesinin ardından anıt, bu sefer tüm Çekoslovak sembolleriyle yeniden “fırçalandı”. Çekçe konuşan albayın anısı kesinlikle arzu edilen bir şey değildi ve dikilitaş isimsiz kaldı.
Sadece on üç yıl önce, orijinal yazıtların da yerleştirilmesi gerektiğinde restore edildi. Okrašlavací spolek’ten Otto Bouda, “Ancak belediye binasındaki siyasi anlaşmazlıklar nedeniyle müzeler depoda kaldı” diye hatırladı. Şehir yönetimi, Pro Znojmo grubunun temsilcisi Kacetl sayesinde yalnızca iki yıl önce anlaşmaya vardı.
Sınır dışı edilen Yahudiler anısına Brno’daki tren istasyonuna yeni bir anıt dikildi