BHUBANESWAR: Şimdi iklim değişikliği ve küresel ısınma ile mücadele etme zamanı. Pradeep, “Yanlışlarımızı düzeltmeyi gelecek nesle bırakamayız” dedi. Kumar Sıçanokullardan gönüllülerin ve kadınların kendi kendine yardım gruplarının (SHG’ler) yardımıyla zamanını ağaç dikmek için kullanan 66 yaşında emekli bir hükümet yetkilisi.
Mart 2017’de Çalışma Komiser Yardımcısı olarak emekli olmasından bu yana, Rath topluma geri vermek istedi. Ama nasıl olduğunu bilmiyordu.
Bhubaneswar’daki bir okuldaki öğrenciler, bir çiftliğe gitmek için
“Bu sıralarda tanıştım Mrutyunjay Mohapatra, üniversitemin (Utkal Üniversitesi) mezunu olan Hindistan Meteoroloji Dairesi Genel Müdürü. Çevreye yardım etmekle ilgilenip ilgilenmediğimi sordu. Ağaç dikmenin iklim felaketleri için her derde deva olduğunu söyledi. Odisha, bu tür birçok felaketle harap olmuş bir eyalet ve bana plantasyonun çözüm olabileceğini söyledi,” dedi Rath.
Önce kendisi gibi emekli olan arkadaşlarından yardım istedi. Ama bu işe yaramadı. Rath, “Bugünlerde kimse 60’larında emekli olmuyor. Yeniden nişanlanıyorlar,” dedi. Sorumluluğu tek başına alarak, Khandagiri’deki St Xavier’s Okulu müdürüne başvurdu. Rath, “Ağaç dikme, su tasarrufu ve plastik yasağı hakkında farkındalık yaratma konseptini memnuniyetle karşıladı” dedi.
“Atölye çalışmaları ve bilinçlendirme programları düzenlemeye ve Facebook’ta güncellemeler yayınlamaya başladım. Bu, arkadaşlarımı katılmaya teşvik etti” diye ekledi. Son olarak, Odisha Çevre Derneği (OES) başlatıldı. Rath, DAV Okulu, Ünite 8 gibi diğer eğitim kurumlarına yaklaşmaya devam etti; DAV Okulu, Kalinganagar; Merkez Okulu, Kalinganagar; Aurobindo Integral Okulu, Bhubaneswar ve IRC Köy Okulu, Bhubaneswar.
“Arkadaşlarıma dış finansmana güvenemeyeceğimizi söyledim. Amaca kendimiz katkıda bulunmalıyız” dedi.
Rath ve arkadaşları yedi ilçedeki okulları ziyaret ettiler – Cuttack, Hurda, Puri, Jagatsinghpur, Sambalpur, Angul ve Balasore. “Farkındalık yarattık ve küçük bir test de yaptık. Ayrıca aileden birinin doğum günü olduğunda öğrencilerin her birinin birer fidan dikeceğini ve devam ettirileceğini taahhüt ettik. Ne zaman bir ağaç dikme kampanyası yapsak, eko kulüpten sorumlu öğretmen her bitkiye bir grup atayacak ve fidanla ilgilenmekten onlar sorumlu olacak” dedi.
OES artık eyalet genelinde Paribesh Suraksha Abhijan’ı (güvenli ortam sürüşü) yürütüyor. Pandemiye kadar eyaletteki yaklaşık 71 okul ve 25 koleje 12.000’den fazla ağaç dikmişlerdi. Rath ve ekibi ayrıca 32 SHG’ye 3.000 meyve ağacı dağıttı. “Çeşitli derneklerle birlikte çalışarak, toplu dikim programları sırasında yaklaşık 20.000 ağaç diktik” diye ekledi.
Pandemi vurunca ve okullar kapanınca işler düzelmeye başladı. Rath, “Bu iki yılda dikilen ağaçların %90’ını kaybettik” dedi. Ama kaybettiklerinin bir kısmını yeniden canlandırmaya başladılar. “Müdürlerle görüştük ve kuruyan ağaçları veya fidanları değiştirmelerini istedik. SHG’lere verilen fidan daha iyi oldu ve yüzde 70’i hayatta kaldı” diye ekledi.
OES ayrıca su tasarrufu, plastik yasağı ve yağmur suyu hasadı alanında başka girişimlerde bulundu.
Ancak Rath, iklim değişikliği ve küresel ısınma gibi sorunların ancak her bireyin kendi sosyal sorumluluğunu üstlenmesi durumunda çözülebileceği konusunda ısrar ediyor. Rath, “Nihayetinde, bu başka bir CSR (topluluk sosyal sorumluluğu) olacak” dedi.
Mart 2017’de Çalışma Komiser Yardımcısı olarak emekli olmasından bu yana, Rath topluma geri vermek istedi. Ama nasıl olduğunu bilmiyordu.
Bhubaneswar’daki bir okuldaki öğrenciler, bir çiftliğe gitmek için
“Bu sıralarda tanıştım Mrutyunjay Mohapatra, üniversitemin (Utkal Üniversitesi) mezunu olan Hindistan Meteoroloji Dairesi Genel Müdürü. Çevreye yardım etmekle ilgilenip ilgilenmediğimi sordu. Ağaç dikmenin iklim felaketleri için her derde deva olduğunu söyledi. Odisha, bu tür birçok felaketle harap olmuş bir eyalet ve bana plantasyonun çözüm olabileceğini söyledi,” dedi Rath.
Önce kendisi gibi emekli olan arkadaşlarından yardım istedi. Ama bu işe yaramadı. Rath, “Bugünlerde kimse 60’larında emekli olmuyor. Yeniden nişanlanıyorlar,” dedi. Sorumluluğu tek başına alarak, Khandagiri’deki St Xavier’s Okulu müdürüne başvurdu. Rath, “Ağaç dikme, su tasarrufu ve plastik yasağı hakkında farkındalık yaratma konseptini memnuniyetle karşıladı” dedi.
“Atölye çalışmaları ve bilinçlendirme programları düzenlemeye ve Facebook’ta güncellemeler yayınlamaya başladım. Bu, arkadaşlarımı katılmaya teşvik etti” diye ekledi. Son olarak, Odisha Çevre Derneği (OES) başlatıldı. Rath, DAV Okulu, Ünite 8 gibi diğer eğitim kurumlarına yaklaşmaya devam etti; DAV Okulu, Kalinganagar; Merkez Okulu, Kalinganagar; Aurobindo Integral Okulu, Bhubaneswar ve IRC Köy Okulu, Bhubaneswar.
“Arkadaşlarıma dış finansmana güvenemeyeceğimizi söyledim. Amaca kendimiz katkıda bulunmalıyız” dedi.
Rath ve arkadaşları yedi ilçedeki okulları ziyaret ettiler – Cuttack, Hurda, Puri, Jagatsinghpur, Sambalpur, Angul ve Balasore. “Farkındalık yarattık ve küçük bir test de yaptık. Ayrıca aileden birinin doğum günü olduğunda öğrencilerin her birinin birer fidan dikeceğini ve devam ettirileceğini taahhüt ettik. Ne zaman bir ağaç dikme kampanyası yapsak, eko kulüpten sorumlu öğretmen her bitkiye bir grup atayacak ve fidanla ilgilenmekten onlar sorumlu olacak” dedi.
OES artık eyalet genelinde Paribesh Suraksha Abhijan’ı (güvenli ortam sürüşü) yürütüyor. Pandemiye kadar eyaletteki yaklaşık 71 okul ve 25 koleje 12.000’den fazla ağaç dikmişlerdi. Rath ve ekibi ayrıca 32 SHG’ye 3.000 meyve ağacı dağıttı. “Çeşitli derneklerle birlikte çalışarak, toplu dikim programları sırasında yaklaşık 20.000 ağaç diktik” diye ekledi.
Pandemi vurunca ve okullar kapanınca işler düzelmeye başladı. Rath, “Bu iki yılda dikilen ağaçların %90’ını kaybettik” dedi. Ama kaybettiklerinin bir kısmını yeniden canlandırmaya başladılar. “Müdürlerle görüştük ve kuruyan ağaçları veya fidanları değiştirmelerini istedik. SHG’lere verilen fidan daha iyi oldu ve yüzde 70’i hayatta kaldı” diye ekledi.
OES ayrıca su tasarrufu, plastik yasağı ve yağmur suyu hasadı alanında başka girişimlerde bulundu.
Ancak Rath, iklim değişikliği ve küresel ısınma gibi sorunların ancak her bireyin kendi sosyal sorumluluğunu üstlenmesi durumunda çözülebileceği konusunda ısrar ediyor. Rath, “Nihayetinde, bu başka bir CSR (topluluk sosyal sorumluluğu) olacak” dedi.